2007/04/30

¿Miraches algunha vez un gato negro aos ollos?


¿Miraches algunha vez un gato negro ós ollos? Pois prepárate porque o meu avó mirouno e... 7,14, e ata 21 anos de mala sorte tivo.


Bueno, vou ir ó gran.

As gaivotas lle empezaron a picotear por todo o corpo e quedou en coma. Despois cando foi a Madrid, el estaba no tren e este descarrilou, menos mal que a xente se salvou e tiñan feridas leves.

Pasados dous anos, o seu can tirouno polas escaleiras e tivo que ir a urxencias porque sangraba moito. E despois de tres anos cando foi a León, caeuse por un barranco de 356 metros, pero de milagre non morreu e puxéronlle escaiola por todo o corpo.

Despois duns meses lle quitaron a escaiola e deume moito medo por se lle cortaban o corpo.

E bueno, como se fartou da súa mala sorte, decidiu pintar o gato de rosa. Agora “ve a vida de cor de rosa

XABIER 3ºcurso de Primaria

2007/04/29

RIMAS DE XIRAFAS


PARA MARÍA
UNS PENDIENTES DE SANDÍA PARA MANUEL
UN BARQUIÑO DE PAPEL

PARA JONATHAN
UN BOLIÑO DE PAN

PARA MARTÍN
UN PEQUENO PATÍN

PARA ALBA CON CARIÑO
UN TREN PEQUECHIÑO

PARA A PROFE ISA
UN CONTO DE RISA

PARA LETICIA
UNHA SUAVE CARICIA

PARA ALBIÑA
UNHA TORADA DE PIÑA

PARA ISMAELIÑO
UN BONITO CANCIÑO

PARA YOEL
UNHA COROA DE PAPEL

PARA MARIO
UN OSIÑO NUN ARMARIO

PARA DIEGO
UN BO CONTO DE MEDO

PARA NICOLE CON AMORES
UN RAMIÑO DE FLORES

E PARA ÁLVARO Ò FINAL
TODO ESTO E MOITO MÀIS

PARA "AS XIRAFAS"
UN CONTO CON GAFAS


Rimas feitas polos nenos e nenas de 2º curso de Infantil




2007/04/24

Un conto de medo


A CASA PROHIBIDA

Erase unha vez dous irmáns: Yon e Sara, que vivían a carón duna casa abandonada, Un día había moi mal tempo, chovía e tronaba.

Sara estaba vendo como chovía e de súpeto veu unha cara na ventá da casa prohibida. Foi correndo a chamar ó seu irmán, pero Yon non mirou nada e díxille que tiña moita imaxinación.

Sara, que era moi destemida, marchou soa a investigar.

Yon seguiuna e entraron os dous. Todo estaba moi escuro e sentiron pasos nas escaleiras.

Asustados, intentaron marchar, pero a porta non abría. Yon tiña unha vela e un chisqueiro no peto e alumeou as escaleiras. Cando comenzaron a subir viron unhas goteiras, un esquelete e unha corda. Usaron a corda para baixar por unha ventá, e saíron.

Ao final descubriron o que pasara: a cara que vira Sara era a do esquelete, os pasos eran as goteiras, e a porta estaba atrancada por mor dunha cadeira que movera o vento.


Diego Martínez 5º curso
CEIP Quintela de Moaña (Galicia)
As ilustración e imaxes que publicamos neste blog teñen un uso educativo. Si están suxeitas a dereitos de autor/a, facédenolo saber, para poder retiralas axiña.Grazas