Unha amora,
amorosa e morriñada,
e un amorodo morno.
alá pola Candelaria
tiveron un amorío.
(…)
O amorote amordicaba
á amora,namentres
ésta se namoraba,
e tanto amor amorataba
as súa pequenas bagas.
carnosas e azucradas.
(…)
“Deixa xa de amoratarme -
dicía morna a amora.
amorosa e amorriñada
- que xa estou amortecendo,
que xa estou amortuxada”,
Máis, o amorodo.
tan morno e tan “namorado”.
como amoral e amorfo.
dáballe outra amordicada
e a amora non miraba...
xa que naquela moreira.
(na moral na que moraba)
tódalas mora xacían moi
amormada e mornas,
sen agarda moratorias,
nunha vida amordazada.
(Se fose silveira, (...)-dicía.)
É foi así como a amora
foi, ó fin amortallada.
(...)
Pobre amora.
amorosa e
amorriñada.
que xamais
amortizaría
tanto amor
amoreado,
por mor
dun amorodo
que pensaba.
que o amor
era amordicar
amoríos,
e amortuxalos,
...
e por mor
dunha moreira
que miraba.
amoratada e morna
para outro lado.
Moralexa: Non sexas amora.
nin amorodo.
Deixovos aquí o comentario porque lin tódalas cartas e estou emocionada, e non sabía onde poñelo.
ResponderEliminarParabens para tódolos destinatarios das mesmas, as persoas para que foron escritas porque é unha hona ser quen recibe tanto amor como se respira nesas palabras.
Non esquezades as palabras para falar de amor porque algunha xente, cando se fai maior, pérdeas.